Περιμένοντας τον Ηλία...Ελλάς, Φονιάς των λαών

Εμπνευσμένος και εγώ από τον σύντροφα (Παπ)άρη Χατζησταλίνου και το promotion του μποικοτάζ των προιόντων του Ισραήλ, είπα να βάλω μπροστά το παρακάτω μποικοτάζ των προιόντων του γιουνανιστάν, υλικών και πνευματικών (εδώ γελάμε) εν πάση περιπτώση όλων.

Θα αρχισώ με αυτά που μπορώ να θυμηθώ από το κεφάλι μου αλλά όσες/οι από εσάς έχετε και άλλες πληροφορίες feel free να συμβάλετε σε αυτή την σταυροφορία χωρίς σύνορα κατά του καρα-απαρτχάιντ state γνωστό και ώς "πρωκτός της κόλασης"(Hell-ass)!

Ελαιόλαδο και τα παραγωγά του Ελαιόλαδου, σταφύλια-κρασί και τα παράγωγα τους...αυτά...

Πριν ο καλαματιανός ανοίξει τα σύνορα με την Αλβανία και πριν αρχίσει η συροή δεκάδων χιλιάδων μεταναστών συνανθρώπων μας από τη γείτονα χώρα στη "γή της αρπακόλας", υπήρχαν ελαιώνες και αμπέλια σε πλαγιές βουνών που ούτε τα κομάντα της ΕΚΑΜ δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν χώρις να παίξουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα. Οι μετανάστες τα προσέγγισαν τα καθάρισαν από τα αγριόχορτα που ήταν ποιό πολλά και ποιό ψηλά από τις ελιές και τα αμπέλια, τα πότισαν τα κλάδευσαν και τα περιποιηθήκαν...αμέτρητες ώρες εργασίας με μηδαμινή ως ανύπαρκτη πληρωμή με εκβιασμούς, απειλές, τσαμπουκάδες και άλλα πολλά από τους νέους προλετάριους γουνανούς μικροκαπιταλιστές αφεντικούς. Οι μετανάστες τους έβγαλαν μπόλικο χατζιρλίκη και κατά θαυματουργό τρόπο μετέτρεψαν τον γουνανό "βάτραχο" προλετάριο αργόσχολο χαραμοφάη σε πρώτης τάξης "πρίγκηπα" αφεντικό αργόσχολο χαραμοφάη. Α να μην ξεχάσω και η μαμά ή σύζυγος συνέχισε να να τον ξεσκατίζει να τον ταιζοποτίζει μην τυχόν και στεναχωρηθεί και χαλαστεί ο κανακάρης μας.

Τώρα που μάζεψε από τις πλάτες και των ιδρώτα των μεταναστών extra cash ο τζάμπα μάγκας άρχισε και μπαινόβγαινε στα κωλόμπαρα της περιοχής του βγάζοντας το άχτι του στις μετανάστριες από την Βουλγαρία την Ρωσία και την Ουκρανία βρίζοντας, βιαιοπραγώντας και βιάζοντας γιατί έπρεπε να εκτονωθεί ο προλετάριος τεμπελχανάς και νυν αφεντικός από το στρές της υπέρμετρης ξάπλας και να πνίξει στις “μπόμπες” τον πόνο για τα χαμένα του όνειρα. Βλέπεις μόνο ο γουνανός έχει δικαίωμα στο όνειρο οι υπόλοιποι μεατανάστριες/ες βγήκαν από κώλο.

 Άν όλες αυτές οι μετανάστριες/ες έκαναν ότι διηγούνται τα story τους στο Stephen King θα τον προμήθευαν με υλικό για ιστορίες τρόμου για τουλάχιστον δυο ζωές...και βάλε.

Τι να πει κανείς και τι να γράψει όταν ο ρεαλισμός του γουνανιστάν κουρελιάζει και τον πλέον ευφάνταστο εφιαλτικό σουρεαλισμό, αλλά επειδή όπως λέει και η λαική ρήσης "η ελπίς αυτοκτονεί πηδώντας από το μπαλκόνι τελευταία", δεν θέλω να συνεχίσω αυτήν την καθόλα μάταια σταυροφορία... βαρέθηκα τα του μποικαρίσματος των προιόντων σας που φτιάχνουν κάποιοι ξένοι εν γουνανιστάν και δεν είναι μόνο οι φράουλες στην Ηλία και η σταφίδα στην Κορινθία και δεν είναι μόνο οι καταυλακιώτες σκατάνθρωποι καραρατσιστές...

Το παραπάνω είναι μόνο η κορυφή του γουνανικού απαρτχάιντ παγόβουνου, στο υποθαλλάσιο κομμάτι του βρίσκονται, μετανάστριες εργάτριες σκλάβες από τις Φιλιππίνες σε σπίτια αστών και Αλβανίδες, Βουλγάρες, Ρωσίδες στα σπίτια μικροαστών και προλετάριων να ξεσκατώνουν γουνανούς κωλόγερους και μούλικα. Σε αλλά σπίτια joy division style γυναίκες από το μισό πλανήτη να ικανοποιούν τα βίτσια και τις ανάγκες των ντόπιων ρατσιστοσεξιστών.

Αιγύπτιοι ψαράδες σκλαβώθηκαν στα καίκια και τις τράτες των ντόπιων που έγιναν επίσης αφεντικά σε μια νύχτα το ίδιο και οι γουνανοί μικροέμποροι, οικοδόμοι, σοφαντζήδες, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, ξενοδόχοι και εστιάτορες κτλπ, όλοι τους βρέθηκαν να παριστάνουν τα αφεντικά στις πλάτες των εργατριών και εργατών από την Ασία την Αφρική την Ευρώπη και πριν όλους αυτούς ήταν και είναι οι Ρόμα όπως και άλλες ντόπιες μειονότητες που ποτέ δεν αφήσατε να  χώρεσουν στον μπουρδελότοπο σας.

Μια ωραία πρωία μετά από μια ΚΡΙΣΗ έμαθαν ότι κάποιοι σε κάποια Μανωλάδα πυροβολούσαν να σκοτώσουν εργάτες από το Μπαγκλαντές και έφριξαν, εξεπλάγειν  για το ρατσισμό, τους ακροδεξιούς και τα δικαστήρια που δεν αποδίδουν δικαιοσύνη στους ξένους.

Στα βορειοδυτικά σύνορα δυο χρόνια τώρα χτισμένος ένας τοίχος και ολόγυρα του τίγκα στις νάρκες για να μην μπουν μέσα οι οχτροί-μετανάστες...αλλά τσιμούδια...στα νησία μικρομαδούλες φοιτητών-μεταναστών και ολίγων ντόπιων, μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού, προσπαθούν να την παλέψουν με το τίποπα να σώσουν ότι μπορούν.
Που είναι οι αγανακτισμένοι αντιφασίστες, αντιρατσιστές να πορευθούν στα σύνορα να ρίξουν το ντόπιο τείχος του μίσους κάτω; Που είναι οι στολίσκοι να φέρουν βοήθεια στις μικρομαδούλες των τελευταίων εναπομείναντων ανθρώπων στα νησιά και να βοηθήσουν όλοι μαζί τους συνανθρώπους μας τους μετανάστες;

Αμφισβητούν επίσης τις στατιστιτικές και τα νούμερα που τους δείχνουν αντισημίτες, οι ακροδεξιοί τουλάχιστον είναι "ειλικρινής ρατσιστές"! Οι άλλοι, οι αριστεροί μύοπες που κόπτονται πάντα για το ρατσισμό κάπου αλλού, σε καποιό άλλο τόπο, απολογούνται για το μίσος τους δηλώνοντας αντισιωνιστές, λες και υπάρχει διαφορά μεταξύ των δυο. Δεν μισούν τους Εβραίους, μισούν το κράτος που είναι το καταφύγιο των καταδιωκόμενων από τους φασίστες ανά τον πλανήτη Εβραίων και δεν θα αναπαυτούν μέχρι να το δουν να καταρέει ώστε να μείνουν χωρίς κανένα αποκούμπι, χωρίς κανένα καταφύγιο...το εργό του αδόλφου μισοτελειωμένο αναμένει συνεχιστές...

Που είναι αυτή η αριστερά του ανθρωπισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. της δημοκρατίας. της συμφιλίωσης, της συναδερφικότητας της δικαιοσύνης και ισότητας για όλους, του χιλιοτραγουδισμένου χωρίς σύνορα έρωτα or was it ever?

...μίσος η κάθε αναπνοή σας μίσος...

Δώσε θάρρος στον εργάτη...

   “Φωτιά στα σαββατόβραδα...φωτό από το “Dublin Bin Wars”

 Τι να σου πω και τι να σου γράψω dear σύντροφα...εν πάση περιπτώση ας το πιάσω από κάπου να ξεκινήσω και οψόμεθα.

 Πριν μερικές βδομάδες ένας από τους πρώην συντρόφους μου από την αναρχική πλατφόρμα που άνηκα για μια κουτσή δεκαετία μου ζάλισε τον έρωτα στα μυνήματα και προσωπικές προσκλήσεις-παρακλήσεις για να συμμετέχω σε διάφορα "πανηγύρια" (πορείες-blockades-διαδηλώσεις αλληλεγγύης κτλπ αγωνιστικά) για την υποστήριξη μιας ομάδας εργατών αποκομιδής απορριμμάτων που εργάζονται για μια ιδιωτική εταιρία επονομαζόμενη "Greyhound".

 Στην αρχή είπα να το σκεφτώ λίγο, κοντοστάθηκα πήρα μια σειρά από ανάσες με ένα αίσθημα ψιλό ενοχής. Όχι ότι είχα καμία ιδιαίτερη διάθεση να μπλέξω με αυτό το συνοθύλευμα αλληλέγγυων, του στυλ: diet-τροτσκιστών τύπου πασοκοανταρσία, ντεμέκ συνδικαλιστών του κώλου και αναρχόπατερ familia(r) που ακολουθούν κατα πόδας τα σλόγκαν του γιουνανικού ΚουΚου (in the absence of Stalinists) "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" και αλλά τέτοια παρόμοια κουλά. Τα χρόνια στο αναρχό-αριστερό πολιτικό κουρμπέτι μου εχουν αφήσει αυτό το αίσθημα εγρήγορσης και πανικού του πρέπει να γίνει κάτι ΤΩΡΑ...ΑΜΕΣΩΣ λες και η "Επανάσταση" είναι επιτόπιο νταραβέρι που σε περιμένει στη γωνία κλείνοντας σου το μάτι με μια λάγνα έκφραση για τα ΚΑΛΑ που σε περιμένουν άν την ακολουθήσεις ASAP.

 Δεν τα ρίχνω σε αυτή, τι φταίει αυτή; Όπως κάθε γυναίκα είναι το πρώτο, το μέγα θύμα της "πατριαρχίας", που κατά κάποιο περίεργο τρόπο τυγχάνει  και αυτή γένους θυληκού ενώ βρωμάει τεστοστερόνη και νταβαρτίλα από μίλια μακρυά.

 Στο ψητό again...για τις φίλες/ους συντρόφισσες/ους vegan στο fried τόφου:

   Για να με τσεκάρω μιλάω για το θέμα σε φίλο/σύντροφο ο οποίος μου καθιστά την προσοχή στον λάκκο από  το trademark όσπριο της "ΑγιαΕιρήνης".

 Τσουπ και ενεργοποίησε το μικρόβιο της ερευνοαναζητησωαμφισβήτησης που θα έπρεπε να υπάρχει στον οργανισμό του κάθε σκεπτόμενου όντος, ανεξάρτητος αριστεροσύνης.

 Έτσι άρχισε το ψάξιμο, όχι ότι ήταν πολύ βαθύ και χρονοβόρο, όλα ήταν ακόμη στην επιφάνεια, μπροστά στα μάτια μου και όχι μόνο τα δικά μου.

 Οι συγκεκριμένοι εργάτες δούλευαν για το ΔΔ (δήμο Δουβλίνου) στην αποκομιδή απορριμμάτων, πριν αυτός αποφασίσει να δώσει στον ιδιωτικό τομέα το κομμάτι αυτό μαζί και τους εργάτες!

 Η συγκεκριμένη νεοσυσταθήσα εταιρεία είχε ήδη πρωσοπικό, αλλά σίγουρα δεν την χάλαγε να προσλάβει και άλλους εργάτες στην υπόσχεση του ανοίγματος της μπίζνας.

 Η διαπραγμάτευση με τους εργάτες του ΔΔ για την επαναπρόσληψη τους περιλάμβανε τον όρο να κρατήσουν το μισθό που έπαιρναν στο ΔΔ που ήταν 33% περισότερο από τα λεφτά που ο νέος εργοδότης πλήρωνε τους ήδη διορισμένους στην επιχείρηση του εργάτες. Το οποίο και δέχθηκε at the time.

 Τα πράγματα όμως άλλαξαν και πριν από μερικές βδομάδες η επιχείρηση αποφάσισε να εξωμειώσει τους μισθούς τους με τους μισθούς των άλλων εργάτων μετά από 3 χρόνια  or so employment κάτω από το προηγούμενο favourable status quo.

 Ερώτηση αναγνώστριας/η: Ρε συ "γλύκο" δεν μπορώ να δω που είναι το πρόβλημα; Εργάτες είναι που ο αφεντικός προσπαθεί να πάρει τη μπουκιά από το στόμα τους, λογικό είναι να αντιδράσουν και εμείς να τους στηρίξουμε, έτσι δεν είναι;

 Well... άν το πράγμα ήταν έτσι απλό τότε ναι...μπορεί...ίσως να βάζα και εγώ πλάτη αλλά οι λεπτομέρειες matter και έχουν και το juice.

 Κατα αρχήν ολά αυτά τα χρόνια που δούλευαν για την συγκεκριμένη επιχείρηση δεν νοιάστηκαν μια δεκάρα για τους συναδέλφους τους που δούλευαν με συμβόλαια του "πέους" με λιγότερα λεφτά, 33% και λιγότερα entitlements άδεια, ώρες εργασίας κτλπ

 Πριν από δυο χρόνια όταν ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιριών αποκομιδής απορριμμάτων ήταν στο ζενίθ του, το συγκεκριμένο αφεντικό έστελνε τους συγκεκριμένους εργάτες να crash the competition επιτιθέμενοι σε εργάτες ανταγωνιστικής εταιρίας λεηλατώντας και βάζοντας φωτιά σε οχήματα και κάδους απορριμμάτων του ανταγωνιστή καθ' υπόδειξη του αφεντικού που τώρα βάζει "φωτιά" σε αυτούς τους ίδιους. (Το συγκεκριμένο περιστατικό έμεινε στην ιστορία ως BIN WARS)

 Κατα τη διάρκεια της πρόσφατης  αφύπνισης τους και της "ω του θαύματος" απόκτησης ταξισυνειδησίας, οι απεργοί εργάτες επιτέθηκαν φραστικά στους "ανατολικόευρωπαίους" και άλλους μετανάστες εργάτες που συνέχισαν να εργάζονται ή διορίστηκαν στο φτερό από την εταιρεία, βγάζοντας και διαδίδοντας διάφορες βρωμιές για τους “πουλημένους βρωμιάρηδες ξένους” απεργοσπάστες "που τους παίρνουν το ψωμί από το στόμα" και τολμούν "to cross the holy picket lines"....

 Οι εργάτες αυτοί είχαν αρκετό χρόνο μεταξύ ανεξελενχτης ζύθο κατανάλωσης και παρακολούθησης sky sports να αποκτήσουν ταξισυνειδησία....

   Αυτό που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οι Σκουριές....πάρτυ θα είχε κάνει το "ΚουΚου" χέρι χέρι με τα "αυγά" αν είχαν παραρτήματα εδώ πάνω....

εργατοσεξιστές αναρχοπατριώτες

“Καθάρισε τη θέση σου με αυτήν σου την κατάσταση πριν κάνεις επανάσταση”

 Αγαπητέ σύντροφε το παρακάτω δεν είναι ερωτικό γράμμα αλλά ούτε και επιστολή μίσους είναι η τωρινή προσωπικοπολιτική μου άποψη.

 Χαλάλησα τα καλύτερα πολιτικά μου χρόνια σε "ιρλανδική" (αυτό το ιρλανδική πάντα μου καθόταν στο λαιμό σαν βραχνάς) αναρχική οργάνωση! (βασίλισσα του δράματος ο κερατάς ε;)

 Στα εννέα χρόνια που ήμουν μέλος του "Κινήματος Εργατικής Αλληλεγγύης" (σκότωσε τον εργατιστή που κρύβεις μέσα σου) άκουσα πολλά, είδα λίγα και έμαθα πολλά περισότερα.

Στην περίοδο της ακμής της, περίπου 8 χρόνια πριν, η οργάνωση αύξησε τα μέλη της και μεγάλωσε τα κλαδιά της 3-4 φορές και μέσα σε 3 χρόνια max έμεινε μια τριμελής οικογένεια και 4 φίλοι, όλοι Ιρλανδοί.

 Κατά την διάρκεια της ακμής της, ένα από τα κλαδιά της απέκτησε δυνατή "φυλετική ανισορροπία" ως προς των αριθμό γυναικών/ομοφυλοφίλων σε σχέση με τα αρσενικά, ένα άλλο κλαδί δε στο οποίο βρέθηκα για ένα καλό διάστημα απέκτησε δυναμική παρουσία μη αυτοχθόνων!

 Όλα έδειχναν πως όδευαν σε μια ανάταση και έξαρση του κινήματος με την προοπτική "ερωτήσεων" όσο αναφορά τα πλέον καυτά κοινωνικά ζητήματα όπως η πατριαρχία τον εθνικοπατριωτισμό/μετανάστευση/κατάργηση των συνόρων και φυσικά το περιβάλλον.

 Η εύλογη ερώτηση είναι τι σκότωσε ολό αυτό το ελπιδοφόρο σκηνικό, με αποτέλεσμα να αποδεκατιστεί εντελώς η οργάνωση;

Η γρήγορη απάντηση είναι η εξής: Ο ΠΠΕ- ο πατριωτικοεθνικισμός η πατριαρχία και ο εργατισμός.

 Αυτός ο λίγος κόσμος που υπήρχε μέσα σε αυτήν την πλατφόρμα και συνεχίζει να πιστεύει στην άμεση δημοκρατία βρήκε το δρόμο του σε όλα αυτά τα οποία είχε ήδη πάθος να βάλει πλάτη μπας και γίνει τίποτα. Μην πάει το μυαλό σας σε τίποτς μεγαλεία και ηρωικές πράξεις και ποιός είναι ο μεγαλύτερος σύντροφας στην παράγκα, συνήθως η δουλειά που πιάνει τόπο είναι αυτή που γίνετε με καθαρά γυναικείο τροπό, έμφαση στην λεπτομέρεια, αθόρυβα, στο παρασκήνιο και χωρίς πολλές πολλές τυμπανοκρουσίες.

 Το κίνημα σύντροφα, δεν έχει να κάνει με την ταμπέλα που έχει κρεμάσει πάνω το κάθε πολιτικό μαγαζί, ούτε έχει να κάνει με διαδηλώσεις, πορείες, κάργα αφισοκολλήση και συναυλίες αλληλεγγύης, έχει να κάνει με την πίστη σε ιδέες και τη θέληση να κανείς your little bit μήπως και πραγματικά σιγά σιγά αρχίζει και αλλάζει προς το δημοκρατικότερο αυτή η φασιστοκοινωνία.

Αυτό το little bit, κατα τη ταπεινή μου γνώμη, έχει να κάνει με αυτούς που είναι οι καταδιωγμένοι και αδικημένοι στις φασιστοκοινωνίες που ζούμε όπως οι γυναίκες, οι ομοφυλόφυλοι, οι μετανάστες, οι Ρομά κτλπ...και όχι κάπου αλλού, σε καποιά άλλη γη, σε κάποια άλλη χώρα και όχι χωρίς την κυρίαρχη συμμετοχή των παραπάνω ομάδων συνανθρώπων μας στον αγώνα.

 Τα συνδικάτα από καιρό τώρα είναι ληγμένα, πατριαρχικά και αντιδημοκρατικά το ίδιο και οι αναρχικές, αντιφασιστικές και οι αντιρατσιστικές οργανώσεις που στην συντριπτική τους πλειοψηφία εκτός του ότι είναι πατριαρχικές και αποφεύγουν την ένταξη στις τάξεις τους, τις γυναικές. τους ομοφυλόφυλους και τους μη αυτόχθονες, δεν πιστεύουν στο διεθνισμό και σιγοντάρουν μονίμως εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα όπως το καταλανικό, παλαιστινιακό, βασκικό και ιρλανδικό μεταξύ άλλων...

 Η επιλογή που όλοι λίγο πολύ έχουμε μπροστά μας είναι πολύ ξεκάθαρη...άν πιστεύουμε στον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών μας ή συμμετέχουμε σε σχήματα με ωραίες ταμπέλες και τίτλους αγωνιστικότητας, τίγκα στα φούμαρα κτλπ κτλπ, ή κάνουμε το λίγο που μπορούμε συμμετέχοντας σε ομάδες, σχήματα, οργανώσεις που έμπρακτα εφαρμόζουν αντιπατριαρχικές, αντιπατριωτικές και δημοκρατικές πολιτικές.

Σιχτίρ μπουνταλά

Χάρτης της Αμερικής στα Τούρκικα Καραμανλίδικα

Είναι μερικές φορές που ξεκινάς να γράψεις κάτι και δεν ξέρεις από που να αρχίσεις, υποθέτω ότι για μένα που δεν τυνχάνω "μάστορας των λέξεων" τα πράγματα πρέπει να είναι κάπως δυσκολότερα. Δυο φορές δυσκολότερα από τον average Γιουνανό joe, ίσως και περισσότερες...

 Οι δικαιολογίες μου:

 
 Υποψιάζομαι ένας λόγος έχει να κάνει με την 14χρονη απουσία μου από το ένδοξο Γιουνανιστάν. Άλλοι λόγοι είναι ότι είμαι παντρεμένος με μη Γιουνανή και η υιοθετημένη οικογένεια μου μιλά μισή ντουζίνα γλώσσες, το ίδιο και οι φίλοι μου, με εξαίρεση δυό τριών φίλων που μιλούν το γιουνανικό "λίνγκο" αλλά δεν είναι και Γιουνανοί απαραίτητα.

 Ο τελευταίος λόγος που θα έπρεπε να 'ναι πρώτος αλλά εσκεμμένα τον άφησα τελευταίο λόγω κουτοπονηριάς, είναι ότι ήμουν σκατά μαθητής στο σχολείο που διάβαζα ότι γούσταρα...εκτός της διδακτέας ύλης... άντε να το προχωρήσω ακόμη λίγο να δούμε που θα με βγάλει.

 Λοιπόν, έστησα αυτό το τσαντιρομπλόγκ της κακιάς ώρας να βγάλω τα 'σώψυχα μου, να γράψω την γνώμη μου, να την αλλάξω, να την ανταλλάξω, να την αναθεώρησω, να το ξανασκεφτώ, να το συζητήσω...

 Και έρχεται το γιουνανικό πόπολο και με επεφυμεί, με διαολοστέλνει, με απειλεί, μου δείχνει τον "αντίχειρα ψηλά" και το "μεσαίο δάκτυλο" στην ίδια κατεύθυνση...no problem σύντροφοι μικρομαστοί..."τα πίνω όλα" που λέει και η Άννα Γούλα…

Στο κιζαρτμά:

 Πριν καμία κατοσταριά χρόνια σε ένα Καραμανλίδικο χωριό, Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανομουσουλμάνοι και άλλοι πολλοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία αγράμματοι, ζούσαν όλοι μαζί μες’ στην καλή χαρά σε ένα από χωριά της Καπαδοκίας και ποιό συγκεκριμένα στο Γκιούλσεχιρ ή Αραμπυσούμ.

 Οι μόνοι που την πάλευαν λίγο με τη γλώσσα ήταν κάτι παπάδες/μούφτηδες/ραβίνοι κάποιοι τοπικοί αξιωματούχοι, δάσκαλοι και φυσικά οι έμποροι.

 Οι έμποροι που νταραβερίζονταν all over the place νόμιζαν ότι είχαν δει το μέλλον. Το μέλλον;... Aυτό το λίγο που έβλεπαν φαντάζε πολύ καλό για τις τσέπες και τις οικογένειες τους. Το μονό που τους τρόμαζε ελαφρώς, ήταν η έντονη κουβέντα που γινόταν σχεδόν παντού στο διάβα τους, καθώς και οι βίαιες εχθροπραξίες για τις εθνότητες/εθνικισμούς/πατρίδες και αλλά τέτοια κουραφέξαλα. Που να πάει ο νους τους ότι όλα αυτά θα ήταν η καταστροφή τους...no way Jose!

 Ο Πάρης, γιός του Αβράμ ήταν γεννημένος μεγαλωμένος στο Γκιούλσεχιρ και είχε μάθει το εμπόριο από τον πατέρα του, η οικογένεια του δε, ήταν εβραϊκής καταγωγής που είχε εκχριστιανιστεί στον τελευταίο διωγμό που είχε εξαπολύσει ο τοπικός αγάς και τους είχε πάρει μπάλα.

  Μη θέλοντας να αφήσει ο Αβράμ τον τόπο του "γύρισε τη φρυγανιά" και πορεύτηκε όπως και οι υπόλοιποι χριστιανός πλέον. Κατα διαστήματα όλο και κάποιο φιρμάνι θα σκάγε στη φόρα και μια θα ‘παιρνάν στο κυνήγι τον ένα τι μια τον άλλο για πολλούς και διάφορους λόγους, αυτό που μετρούσε για αυτούς πάνω από όλα ήταν να βρουν τρόπο να την παλέψουν μα μείνουν στον τόπο τους… αχ...ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.

 Ο Πάρης είχε γνωρίσει και παντρεύει την κόρη ενός έμπορα από την Τραπεζούντα την Ελισάβετ, που για χάρη του είχε παρατήσει τη σειρά και το σπίτι της καθώς και τη πολυαγαπημένη της θάλασσα για τα υψίπεδα της διόλου ευκαταφρόνητης σε φυσική ομορφιά, Καπαδοκίας.

 Η γυναίκα του Πάρη, η Ελισάβετ του χάρισε 3 γιούς που ο Πάρης με τη σειρά του και τα λεφτά του, είχε βάλει στα καλύτερα σχολεία να πάρουν τη γραμματική μόρφωση που τους έπρεπε και αργότερα όταν ήταν έτοιμοι το πόστο του. Ο μεγαλύτερος γιος τους ο Κώστας μίλαγε άπταιστα τέσσερις γλώσσες Αγγλικά, Γαλλικά, Αρμένικα και Ελληνικά και κουτσοκαταλάβαινε κανά δυό ακόμη. (...πολλά τα λεφτά Πάρη!)

 Τα τούρκικα τα μιλάγανε φαρσί όλη η οικογένεια. Αυτή ήταν η γλώσσα τους, το περίεργο της υπόθεσης ήταν το ότι τα έγραφαν με ελληνικούς χαρακτήρες σε σχέση με τους άλλους Καραμανλήδες τους μουσουλμάνους, που χρησιμοποιούσαν το αλφάβητο του κορανιού, τα αραβικά...η αλήθεια όμως είναι πως κάποιοι μουσουλμάνοι έκαναν ακριβώς το ίδιο γράφοντας επίσης τα τουρκικά με ελληνικούς χαρακτήρες… 

...ντεβάμ ολντγού

Περαστική παιδεία

Τι έχει να προσφέρει μια δυνατή αστική παιδεία όταν κάποιος μπορεί να την παρακάμψει για μια αντίστοιχη επαναστατική;

 Ερωτήματα σαν αυτό στριφογυρίζουν στο “ακατοίκητο” του blogger (moi) που λόγω των μπάνιων του λαού αδυνατεί να τα απαντήσει...μετά το μπίπ αφήστε το μύνημά σας... κτλπ κτλπ

 Το Γιουνανιστάν είναι αδιαμφισβήτητα το "προπύργιο της επανάστασης"(είμαι χωρατατζής ο κιαρατάς, πως να το κάνουμε).

 Αφού όλοι οι ντόπιοι μορφώθηκαν μέχρι τα μπούνια, μελετόντας τα άπαντα των ΕγκελοΜάρξ, ΜπακούνοΚροπόπτκιν και ΤροτσκοΛένιν μεταξύ άλλων και γνωρίζουν τα πάντα για τον "υπαρκτό" καπιταλισμό και τον ανύπαρκτο, τέως "υπαρκτό" σοσιαλισμό, ως άλλη Πυθία, βγαίνουν σε οποίο κλαρί τους κάτσει, ηλεκτρονικό και μη και μας ζαλίζουν τον έρωτα με τις μελλοντικές τους προβλέψεις/αναλύσεις.

 Σσσς...σαν ακούω την αδερφή της μάνας μου, τη δασκάλα, να μου ψυθιρίζει στο αυτί..."η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια"...

 Ο γιουνάνος δεν έχει χτιστεί για να ακούει αλλά μόνο για να φωνάζει την δική του προσωπική/πολιτική αλήθεια που όλοι οι άλλοι πρέπει να σεβαστούμε ως λόγο ιερό και όσιο.

 Αυτήν την αλήθεια μέχρι προτείνος τη μάθαινε σε καφετέριες και μπάρ μετά από ατελείωτες ώρες αλκοολόβρεχτων νυχτών και συζήτησεις περί ανέμων και υδάτων με "ολίγη από σεξισμό και μπάλα".

 Και ‘ρωτώ αγαπητοί σύντροφοι, είναι δυνατόν να πετάξει κάποιος αν πρώτα δεν έχει μάθει να μπουσουλά;

 Η εν λόγω ράτσα και μέγα pedigree πριν μάθει για την γαμημένη την επανάσταση καλό θα ήταν να προσπαθήσει να λάβει μια δυνατή αστική παιδεία, μήπως και ανοίξει τα μάτια της.

 Ο γιουνανός παραπονιέται  και γκρινιάζει με πάθος απαράμιλλο για τον εντόπιο τύπο, την τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά μέσα, αλλά ταυτόχρονα ξοδεύει ώρες ολάκερες μπροστά στα "κουτία" να ακούσει και να καυτηριάσει τις γνώμες των πολιτικών, των δημοσιογράφων και άλλων ειδημόνων που τόσο πολύ απεχθάνεται.

 Τα μούτρα του κολλημένα με κάποια αόρατη κόλλα πάνω στις οθόνες των "μέσων μαζικής εξημέρωσης", όχι για να μάθει ή να διαφωνίσει με επιχειρήματα (τι γράφω ο καριόλης; θα κατουρήσω το σώβρακό μου) αλλά μόνο για να εκτονωθεί...εκτόνωση, μικρομέγαλα ΕΓΩ...και υπέρτατος σαδομαζοχισμός.