Όλα είναι...τρόμος

Η μάνα μου είναι Χασιώτισα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελασσόνα, μια κωμόπολη του νομού Λαρίσης που ενσωματώθηκε στο Γιοουνανικό κράτος το 1912.

Από τον καιρό που ήμουν μικρός άκουγα τη μάνα μου και τη μάνα της, τη γιαγιά μου, να αφηγούνται ιστορίες από τη ζωή τους εκεί.

Όταν ήμουν πολύ μικρός καθόμουν και άκουγα τις ιστορίες τους με προσήλωση, αλλά όσο μεγάλωνα άρχισα να βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια.

Οι αφηγήσεις τους αυτές όμως, που προέρχονταν από τη νοσταλγία για τον τόπο τους που είχαν αφήσει πίσω τους, για τη "Χαιδομούνα" , από καιρό είχαν ριζώσει για τα καλά μέσα στην ψυχή και το μυαλό μου χωρίς να το πάρω χαμπάρι.

 Οι ιστορίες τους πάντα εμπεριείχαν πολύχρωμους χαρακτήρες με ενδιαφέρον υπόβαθρο και η αφήγηση ήταν πάντα γεμάτη με άπλετη ζεστασιά και πάνω από όλα ανθρωπιά.

 Οι γείτονες και φίλοι τους ήταν Αρμένηδες, Εβραίοι, Βλάχοι, Τσιγγάνοι, Αρβανιτόβλαχοι, Πόντιοι και άλλοι πολλοί, που ζούσαν μέσα στην φτώχια αλλά όχι απαραίτητα και μέσα στη μιζέρια.

 Οι γλώσσες που μιλούσαν, τα ρούχα που φόραγαν, τα φαγητά που μαγείρευαν, τα γλέντια τους, τις λύπες τους, τις διαφορετικές συνήθειες και τα χούγια τους, όλα αυτά μαζί συνέθεταν ένα ψηφιδωτό μιας αληθινά παραμυθένιας ιστορίας όλο αγάπη και κατανόηση, ανεξάρτητα από τα καθημερινά προβλήματα που όλοι τους λίγο πολύ αντιμετώπιζαν.

 Θα αναρωτιέστε λοιπόν γιατί όλος αυτός ο cheesy πρόλογος, λοιπόν:

 Πριν από λίγο με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου να ρωτήσει τα σχετικά εθιμοτυπικά του στύλ "Τι κάνετε παιδιά μου;" κτλπ κτλπ και μές' το καθιερωμένο chit chat μου ξεφούρνισε ένα “ωραίο” που σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας.

 Μέχρι την Παρασκευή ήταν στον "μεγάλο αχταρμά"* στης αδερφής μου και το Σάβαττο πήρε το λεωφορείο για τη "Χαιδομούνα". 

Πριν ξεκινήσει το λεωφορείο των ΚΤΕΛ που ήταν "πατείς με, πατώ σε" γεμάτο από κόσμο, ο οδηγός έπαιζε "εκκλησιαστικά τροπάρια" στο ράδιο!...πρώτο σοκ για τη μάνα μου...μετά πριν φύγουν τους έκανε 5 λεπτά θρησκευτικό κύρηγμα ως άλλος Παπαφλέσσας!...δεύτερο σοκ.

Στη στάση στο πατροπαράδοτο “90” ήρθε το επόμενο σοκ, μετά το break για τυροπιτειδή και τα συναφή και καθώς ο οδηγός ετοιμαζόταν να ξεκινήσει το λεωφορείο για το υπόλοιπο του προορισμού τους, δέχτηκε από κάποιον άγνωστο ένα τηλεφώνημα, apparently του ζήτησε να τσεκάρει άν όλοι οι επιβάτες είχαν εισιτήριο.

  Ο οδηγός απάντησε θετικά "ΝΑΙ" και ο άγνωστος στο τηλέφωνο του ζήτησε να τσεκάρει ένα νεαρό μελαψό πιτσιρικά που μόλις είχε επιβιβαστεί στο λεωφορείο και καθόταν δίπλα του στη θέση του συνοδηγού, άν ήταν Πακιστανός και άν είχε εισιτήριο!!;; Το οποίο και έπραξε κατευθείαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια της μητέρας μου που καθόταν από πίσω από τον οδηγό ειχε ακούσει την όλη συνομιλια και ήταν στα πρόθυρα να "χάσει τη μπάλα" από αυτά που βίωνε...Ο νεαρός δεν ήταν ξένος και είχε πληρώσει το εισιτήριο όπως αποδείχτηκε μετά την ανάκριση 1ου βαθμού από τον λούμπεν χριστιανό οδηγό...

 Για πολύ κόσμο συμπεριλαμβανομένης και της μάνας μου, για πολλούς και διάφορους λόγους είναι πολύ αργά να εγκαταλείψουν αυτόν τον μπουρδελότοπο....για τους υπόλοιπους που είναι νέοι και τα μυαλά τους είναι ακόμη αμόλυντα...αυτό το πολύ μικρό ποσοστό των εναπομείναντων εκεί κάτω, μια συμβουλή έχω να σας δώσω...ΔΡΟΜΟ...ΔΡΟΜΟ...όσο προλαβαίνετε...θα σας φάνε όλους ζωντανούς and ask for seconds…

*Αθήνα